Inspiratie
Teksten
In ons midden, over de gehele aarde verspreid,
op alle continenten en onder alle klimaatomstandigheden
leeft een volk dat zijn boodschap niet kan uitspreken in een sprekende taal,
maar dat zich wereldwijd verbonden voelt door de taal van het spel.
Een taal die niet vertaald hoeft te worden.
Dat volk zijn de kinderen.
Geloof, hoop en liefde verbindt alle mensen op aarde.
Kinderen vechten niet om hun rechten en de plek die zij nodig hebben om te leven.
Zij komen iedere keer weer met het volste vertrouwen en een onuitputtelijke honger naar liefde.
Kinderen vertrouwen erop dat de volwassenen wijs en goed voor hen zijn
en dat wij bezitten wat de kinderen ons voorleven:
onbaatzuchtigheid.
Helmut van Kügelgen (1916-1998)
De kindertijd is de tijd waarin men alles over de wezenlijke dingen van het leven leert –
over de hemelse en de aardse wereld,
over het goede, het schone en het ware.
De kindertijd is de tijd om lief te hebben en geliefd te worden,
angst te ervaren en vertrouwen te leren,
waarachtig en stil te zijn,
maar net zo goed vrolijk en lachend te vieren.
Kinderen hebben het recht om te dromen en in hun eigen tempo groot te worden.
Zij hebben het recht om fouten te maken,
en het recht dat men hen vergeeft.
Kinderen hebben het recht gevrijwaard te worden van honger en geweld,
een thuis te hebben en beschermd te worden.
Men moet hen daarbij ondersteunen om gezond te kunnen opgroeien,
goede gewoontes te leren en evenwichtige voeding te krijgen.
Kinderen hebben mensen nodig voor wie ze respect kunnen hebben,
volwassenen, wiens voorbeeld en liefdevolle autoriteit ze kunnen volgen.
Ze hebben behoefte aan een veelvoud van ervaringen – zachtheid en vriendlijkheid,
onbesuisdheid en moed, zelfs kattenkwaad en ongemanierd gedrag.
Zij hebben een liefdevolle verbondenheid met de aarde nodig –
met de dieren en de natuur,
met families en met een maatschappij waarin ze zich als individu kunnen ontplooien.
Zij hebben behoefte aan ogenblikken van aandacht en ruimte voor hun nieuwsgierigheid,
beschermde grenzen en vrijheid voor hun creativiteit.
En tijd om stil te staan, te spelen, te werken.
Zij moeten de oerwetten van het leven leren kennen
en de vrije ruimte hebben hun eigen principes te ontdekken.
De geest van de kindertijd roept om bescherming en verzorging
want hij is een wezenlijk deel van ieder menselijk bestaan.
Alliance for Childhood
(International Alliance Working groep, New York, 1999)
Je Kinderen zijn je Kinderen niet
“En hij zei:
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van ’s levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden, maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.”
Khalil Gibran
Gebed van overgave
Wat ook komen mag,
wat mij ook het volgende uur,
de volgende dag brengen mag:
Ik kan het, als het mij volledig onbekend is,
door geen angst veranderen.
Ik wacht het af,
met volledige innerlijke rust, in volmaakte zielenrust.
Door angst en vrees wordt onze ontwikkeling tegengehouden;
wij stoten door vlagen van angst terug,
wat uit de toekomst in onze ziel opgenomen wil worden.
De overgave aan wat men goddelijke wijsheid in de gebeurtenissen noemt,
de zekerheid, dat datgene wat komt,
komen moet en dat het op de een of andere wijze zijn goede werking zal hebben,
het oproepen van deze stemming in woorden, in gevoelens, in ideeën
dat is de stemming van het overgavegebed.
Dat is één van de dingen die we in deze tijd moeten leren:
uit louter vertrouwen te leven zonder bestaanszekerheid,
uit het vertrouwen op de immer aanwezig zijnde hulp van de geestelijke wereld.
Waarlijk, anders gaat het in deze tijd niet,
als we niet de moed willen laten zakken.
Laten we onze wil voortdurend sterken en
proberen haar te wekken iedere morgen en iedere avond.
Rudolf Steiner
Inspiratie
Teksten
In ons midden, over de gehele aarde verspreid,
op alle continenten en onder alle klimaatomstandigheden
leeft een volk dat zijn boodschap niet kan uitspreken in een sprekende taal,
maar dat zich wereldwijd verbonden voelt door de taal van het spel.
Een taal die niet vertaald hoeft te worden.
Dat volk zijn de kinderen.
Geloof, hoop en liefde verbindt alle mensen op aarde.
Kinderen vechten niet om hun rechten en de plek die zij nodig hebben om te leven.
Zij komen iedere keer weer met het volste vertrouwen en een onuitputtelijke honger naar liefde.
Kinderen vertrouwen erop dat de volwassenen wijs en goed voor hen zijn
en dat wij bezitten wat de kinderen ons voorleven:
onbaatzuchtigheid.
Helmut van Kügelgen (1916-1998)
De kindertijd is de tijd waarin men alles over de wezenlijke dingen van het leven leert –
over de hemelse en de aardse wereld,
over het goede, het schone en het ware.
De kindertijd is de tijd om lief te hebben en geliefd te worden,
angst te ervaren en vertrouwen te leren,
waarachtig en stil te zijn,
maar net zo goed vrolijk en lachend te vieren.
Kinderen hebben het recht om te dromen en in hun eigen tempo groot te worden.
Zij hebben het recht om fouten te maken,
en het recht dat men hen vergeeft.
Kinderen hebben het recht gevrijwaard te worden van honger en geweld,
een thuis te hebben en beschermd te worden.
Men moet hen daarbij ondersteunen om gezond te kunnen opgroeien,
goede gewoontes te leren en evenwichtige voeding te krijgen.
Kinderen hebben mensen nodig voor wie ze respect kunnen hebben,
volwassenen, wiens voorbeeld en liefdevolle autoriteit ze kunnen volgen.
Ze hebben behoefte aan een veelvoud van ervaringen – zachtheid en vriendlijkheid,
onbesuisdheid en moed, zelfs kattenkwaad en ongemanierd gedrag.
Zij hebben een liefdevolle verbondenheid met de aarde nodig –
met de dieren en de natuur,
met families en met een maatschappij waarin ze zich als individu kunnen ontplooien.
Zij hebben behoefte aan ogenblikken van aandacht en ruimte voor hun nieuwsgierigheid,
beschermde grenzen en vrijheid voor hun creativiteit.
En tijd om stil te staan, te spelen, te werken.
Zij moeten de oerwetten van het leven leren kennen
en de vrije ruimte hebben hun eigen principes te ontdekken.
De geest van de kindertijd roept om bescherming en verzorging
want hij is een wezenlijk deel van ieder menselijk bestaan.
Alliance for Childhood
(International Alliance Working groep, New York, 1999)
Je Kinderen zijn je Kinderen niet
“En hij zei:
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van ’s levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden, maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.”
Khalil Gibran
Gebed van overgave
Wat ook komen mag,
wat mij ook het volgende uur,
de volgende dag brengen mag:
Ik kan het, als het mij volledig onbekend is,
door geen angst veranderen.
Ik wacht het af,
met volledige innerlijke rust, in volmaakte zielenrust.
Door angst en vrees wordt onze ontwikkeling tegengehouden;
wij stoten door vlagen van angst terug,
wat uit de toekomst in onze ziel opgenomen wil worden.
De overgave aan wat men goddelijke wijsheid in de gebeurtenissen noemt,
de zekerheid, dat datgene wat komt,
komen moet en dat het op de een of andere wijze zijn goede werking zal hebben,
het oproepen van deze stemming in woorden, in gevoelens, in ideeën
dat is de stemming van het overgavegebed.
Dat is één van de dingen die we in deze tijd moeten leren:
uit louter vertrouwen te leven zonder bestaanszekerheid,
uit het vertrouwen op de immer aanwezig zijnde hulp van de geestelijke wereld.
Waarlijk, anders gaat het in deze tijd niet,
als we niet de moed willen laten zakken.
Laten we onze wil voortdurend sterken en
proberen haar te wekken iedere morgen en iedere avond.
Rudolf Steiner